1953: KGB Unleashed - Poradnik, solucja, rozwiązania zagadek

 

 

 

Nie pamiętam jak się tutaj dostałem, ale wiedziałem, że muszę się stąd wydostać. Z regału stojącego z lewej strony zabrałem palnik. Obejrzałem też swoją przepustkę, która znajdowała się w liście dokumentów. Miałem naprawić jakieś urządzenia elektryczne. Nic więcej tu już nie mogłem zrobić, więc przeszedłem przez drzwi na wprost. 

 

 

 

W pomieszczeniu z generatorem prądu powędrowałem do przodu i na podłodze znalazłem zamarznięte kable. Musiałem je jakoś rozgrzać, więc użyłem na nich kilka razy palnika. 

 

 

 

Spojrzałem na generator stojący z prawej. Znajdowała się na nim informacja o 18V. Wróciłem więc w stronę drzwi i obróciłem się. Spojrzałem na podłogę, gdzie znalazłem klapę. Otworzyłem ją i przesunąłem dźwignię 8,5V, 2,5 V i 7V. Ich suma dawała mi 18 V. 

 

 

 

Wróciłem do generatora i wcisnąłem przycisk. Światło zostało włączone.

 

 

Spojrzałem na podłogę przy ciężkich, metalowych drzwiach. Podniosłem z nich szlifierkę. Podszedłem do drzwi, włączyłem szlifierkę do pomarańczowego kontaktu i użyłem szlifierki na drzwiach, na górze i na dole, dwa razy. 

 

 

 

W ten sposób drzwi zostały odblokowane i udałem się do kolejnego pomieszczenia. Tym razem trafiłem na korytarz.

 

 

Gdy tylko ruszyłem do przodu, zobaczyłem jakieś osoby i usłyszałem po co tu jestem. 

 

 

Przeszedłem dalej do przodu, wchodząc po schodach i przechodząc w głąb korytarza. Na skrzyni z lewej strony znalazłem kartę perforowaną. Zabrałem ją. 

 

 

 

Obróciłem się i ruszyłem do przodu, po czym skręciłem w prawo i wszedłem do Sali konferencyjnej.

 

 

Wszyscy ludzie zniknęli i to w pośpiechu. Spojrzałem na podłogę, gdzie znalazłem książkę, przeszedłem w stronę biurka, gdzie leżała kolejna książka i dokument. Książka nosiła tytuł :”Umysł ponad materią” i dokument „Rozkaz nr 32-53' oraz dwa zawiadomienia. Na drugim ktoś napisał na czerwono liczbę: 2790. Zapamiętałem ten numer. 

 

 

 

Z biurka zabrałem ołówek. Spojrzałem też na kalendarz, który stał na biurku. Była ustawiony na datę 8 marca – niedziela. Otworzyłem szafę, w której znalazłem grafika pracy. Zapamiętałem niedzielę – Nowosybirsk. 

 

 

 

Obróciłem się i spojrzałem na radio. Moim zadaniem było jego odpowiednie ustawienie. Podpowiedź znalazłem w kalendarzu stojącym na biurku, grafiku pracy oraz na notatce na tablicy ogłoszeń wiszącej przed salą konferencyjną (notatka na dole – audycje radiowe nadawane są na częstotliwości 568 -476). Wcisnąłem zatem przycisk przetwarzanie, a potem przycisk z liczbami 568-476 i gałką z prawej ustawiłem zakres na Nowosybirsk. 

 

 

 

Przyjrzałem się też stolikowi z projektorem. Zabrałem leżący z tyłu klucz. 

 

 

 

Opuściłem salę konferencyjną. N korytarzu ktoś się odezwał, nie wiedziałem kto? Czyżby ktoś tu był? 

 

 

Wróciłem na dół i przechodząc przez drzwi z kolistym zaworem udałem się do pomieszczenia z generatorem, a potem do pomieszczenia służbowego. 

 

 

Spojrzałem na szafkę wiszącą z prawej strony i otworzyłem ją za pomocą klucza. Zabrałem z niej latarkę bez baterii, taśmę izolacyjną i obcęgi. Przy okazji spojrzałem na informację wiszącą na ścianie z prawej strony. Dotyczyła pracy elektryków. 

 

 

 

Opuściłem pomieszczenie służbowe i wróciłem z powrotem do Sali konferencyjnej.

 

 

Otworzyłem szafę i tym razem moim oczom ukazało się ukryte pomieszczenie, czyli gabinet.

 

 

Zanim ruszyłem w głąb gabinetu, spojrzałem przez szybę z lewej. Zobaczyłem znacznik na kanale wentylacyjnym – 71V. 

 

 

 

Otworzyłem szafkę z książkami i zabrałem z niej pierwszą z czterech papierośnic. Przyjrzałem się też układowi książek na tej samej półce, zwracając uwagę na kolor ich okładek : czerwony, granatowy, zielony i niebieski. 

 

 

 

Przyjrzałem się stolikowi z prawej, temu przy kanapie. Zabrałem z niego kolejną papierośnicę i magnetofon. Przeczytałem też broszurę „ Bojowe środki chemiczne” i ruszyłem w stronę kanapy. 

 

 

 

Ponownie usłyszałem głosy i zobaczyłem retrospekcję. Z lewej zobaczyłem rodzaj sejfu, zaś obok windę pneumatyczną. Z biurka zabrałem kolejną papierośnicę, po czym przeszukałem biurko. Przeczytałem raport o rezultatach deszyfracji oraz notatkę służbową. 

 

 

 

Obok kanapy stał regał z książkami. Z góry zabrałem czwartą papierośnicę. Przeczytałem też dwa dokumenty leżące na kanapie. Były to akta personalne, notatka służbowa oraz raport. 

 

 

 

Ponownie spojrzałem na biurko, gdzie znajdowała się metalowa podstawka, na której musiałem odpowiednio ustawić papierośnice. Podpowiedzią był układ książek na półce w oszklonym regale. Ułożyłem je licząc od lewej: czerwona, granatowa, zielona, niebieska. 

 

 

 

Ustawienie papierośnic spowodowało włączenie dopływu prądu do sejfu. Spojrzałem więc w stronę owego sejfu, patrząc najpierw na podłogę, gdzie zauważyłem przerwany kabel. Użyłem na nim najpierw obcęgów, a potem taśmy izolacyjnej. 

 

 

 

Teraz spojrzałem na drzwiczki sejfu i wcisnąłem na nim cyfry: 2790 – podpowiedź na raporcie z sali konferencyjnej. Drzwiczki otworzyły się. Przekręciłem czarne pokrętło na górze. Zobaczyłem, że światełko zapaliło się. Przeczytałem też dokument, który się tam znajdował, czyli raport i notatkę. 

 

 

 

Opuściłem gabinet i przechodząc przez szafę, wróciłem na korytarz. Ponownie odezwał się ten sam głos.

 

 

 

Ruszyłem w stronę metalowych drzwi z okrągłym pokrętłem, po czym skręciłem w lewo i otworzyłem drzwi. Zszedłem na dół, trafiając do laboratorium.

 

 

 

Na dole wentylacja nie działała prawidłowo, więc nie mogłem oddychać. Zabrałem kilof leżący na regale i wróciłem na górę, by zaczerpnąć powietrza. 

 

 

 

Musiałem tam wrócić, by zbadać to pomieszczenie, ale wiedziałem też, że musiałem działać bardzo szybko. Wszedłem więc tam ponownie, obróciłem się w lewo i otworzyłem drzwi do laboratorium. Ponownie obróciłem się w lewo i na zielonej, metalowej skrzynce kilkakrotnie użyłem topora, po czym otworzyłem zasuwy, po obu stronach skrzynki i otworzyłem ją. Zabrałem z niej czerwony uchwyt. 

 

 

 

Wróciłem na korytarz.

 

 

Ruszyłem w stronę sali konferencyjnej. Znowu odezwał się ten sam głos. Czułem się coraz gorzej. Przydałby mi się lekarz.

 

 

Spojrzałem na właz z lewej strony z oznaczeniem KLI i umieściłem w nim czerwony uchwyt, po czym przekręciłem go. W ten sposób otworzyłem drzwi do pomieszczenie wentylacyjnego.

 

 

 

 

Obróciłem się twarzą w stronę wyjścia i spojrzałem na telefon. Użyłem go. Ktoś wzywał pomocy. Dowiedziałem się też gdzie znajduje się panel kontrolny systemu wentylacyjnego, który podobno znajduje się gdzieś w pobliżu interkomu. Przekręciłem też czerwony zawór na rurze, tuż przy wyjściu. W ten sposób uruchomiłem pocztę pneumatyczną. Lampa nad zaworem zapaliła się. 

 

 

 

Opuściłem pomieszczenie wentylacyjne i wróciłem do sali konferencyjnej, po czym udałem się do ukrytego gabinetu.

 

 

Podszedłem do windy poczty pneumatycznej i zabrałem slajd. Wróciłem do sali konferencyjnej. 

 

 

Podszedłem do projektora, w którym umieściłem slajd, uruchomiając projektor. Podszedłem do ekranu, na którym pojawił się obraz. Na ekranie, w prawym, górnym rogu umieściłem kartę, a potem użyłem na karcie ołówka i zabrałem schemat. 

 

 

 

Opuściłem salę konferencyjną i wyszedłem na korytarz. Udałem się do włazu i do pomieszczenie wentylacyjnego.

 

 

Podszedłem do pochłaniacza z oznaczeniem KLI-6, obróciłem się i spojrzałem na skrzynkę z takim samym oznaczeniem. Musiałem spowodować by płynęło powietrze między punktami LIP-13 (wiadomość z telefonu w pomieszczeniu wentylacyjnej) i 71V ( laboratorium, w którym jest skażone powietrze). Ustawiłem zatem :

 

 

 

 

Teraz ponownie się obróciłem i podszedłem do pochłaniacza. Przesunąłem dźwignię w dół, zapalając światełko przy sekcji 71-W. 

 

 

 

Ponownie podszedłem do telefonu i użyłem go, znów uruchamiając pocztę pneumatyczną. Wyszedłem na zewnątrz i wróciłem do gabinetu.

 

 

Podszedłem do windy i zabrałem kolejną wiadomość – Krótka wiadomość i wyszedłem na korytarz.

 

 

Podszedłem w stronę drzwi prowadzących do laboratorium. Z regału, z którego zabrałem kartkę, podniosłem fakturę, by ją obejrzeć. Tam znalazłem podpowiedź do zagadki w laboratorium. 

 

 

 

 

Zszedłem na dół. Znów usłyszałem ten sam głos.

 

 

Gdy ucichł, wszedłem do laboratorium. Podszedłem do biurka stojącego przy umywalce i zajrzałem do metalowej kasetki. Otworzyłem ją i wyciągnąłem wskaźniki. Było ich pięć. 

 

 

 

Przeszedłem w stronę drzwi i spojrzałem na podłogę z lewej strony. Leżał tam pojemnik, na którym użyłem jednego ze wskaźników, czyli wskaźnika sarinu. Został zabarwiony. 

 

 

 

Z biurka stojącego naprzeciwko tego, na którym stoi kasetka, zabrałem strzykawkę i podszedłem do stolika stojącego przy drzwiach do gabinetu lekarskiego. Czułem się coraz gorzej, więc musiałem sobie jakoś pomóc. Spojrzałem na buteleczki stojące na tacy. Zanurzyłem strzykawkę w buteleczce z naklejką 110ml. Podpowiedź do tego znajdziemy w broszurze „ Bojowe środki chemiczne” i we fakturze. 

 

 

 

Po jakimś czasie poczułem się zdecydowanie lepiej. Teraz mogłem spokojnie przeszukać to pomieszczenie. Przeczytałem zatem raporty leżące na tym samym stoliku co buteleczki z antidotum. Na podłodze zaś leżały raporty z sekcji zwłok, po drugiej stronie zaś Zapis przesłuchania, na stoliku przy drzwiach Raport z miejsca zdarzenia, zaś na biurku stojącym na środku broszurkę – Sygnalizator akustyczny. Na koniec ponownie podszedłem do biurka, na którym stała zielona, metalowa kasetka i zabrałem leżące z prawej baterie do latarki. Teraz mogłem opuścić laboratorium. Latarki użyłem na ciemnych schodach z lewej strony. 

 

 

 

 

Oświetlałem sobie drogę latarką. Przeszedłem przez drzwi. Przez metalowe drzwi nie mogłem, coś mnie powstrzymywało. W nowym pomieszczeniu, podniosłem ze stolika dokumenty. Obejrzałem je. Na ostatniej stronie raportów znalazłem klucze. Zabrałem je. 

 

 

 

Przeczytałem też dokument leżący na podłodze. Podszedłem też do skrzynki wiszącej na ścianie. Otworzyłem ją i przekręciłem pokrętło, po czym opuściłem to miejsce i udałem się do sali konferencyjnej, a potem do ukrytego gabinetu. 

 

 

Za pomocą klucza otworzyłem szafkę pod windą pneumatyczną i zabrałem czystą taśmę. Przeczytałem też raport i plan spotkania i wróciłem do laboratorium. 

 

 

 

 

Kolejny raz usłyszałem ten sam głos.

 

 

Otworzyłem drzwi pokoju zabiegowego za pomocą kluczy. Zabrałem z biurka Zapis przesłuchania. Na podłodze, przy stole leżały kolejne dokumenty, więc zebrałem je : Protokół sądowo – medyczny. Na biurku znalazłem notatkę, załącznik do protokołu. Z biurka, z szafki na dole zabrałem mikrofon. 

 

 

 

Podszedłem do rejestratora dźwięków. Musiałem go odpowiednio ustawić. Ustawiłem zatem:

 

 

Podpowiedź do tej zagadki znalazłem w broszurze z badań okultystycznych. 

 

 

 

Wróciłem na strzelnicę.

 

 

Tu przeszedłem w stronę ściany z workami i wszedłem w dziurę w podłodze – otwarta klapa. Na zielonej skrzyni położyłem magnetofon, w którym umieściłem czystą taśmę. Do magnetofonu włączyłem mikrofon, po czym włączyłem nagrywanie. 

 

 

 

 

Taśma zostanie nagrana. Opuściłem strzelnicę i wróciłem do laboratorium.

 

 

Tu kolejny raz odezwał się ten sam głos.

 

 

Udałem się do Sali zabiegowej i umieściłem nagraną taśmę w magnetofonie, po czym włączyłem go.

 

 

Wysłuchałem nagrania i nawet nie wiem jak przeniosłem się w zupełnie inne miejsce.

 

 

 

Tu pozbierałem kolejne dokumenty: na podłodze – Rozkaz i notatka, nieco w lewo na podłodze kolejny raport, zaś na regale pocztówkę. Ją dokładnie obejrzałem z jednej i z drugiej strony. Ze skrzyni zabrałem maskę przeciwgazową, po czym powędrowałem pod drzwi z wielkim, metalowym pokrętłem. Zabrałem kilof, który leżał niedaleko ciała. 

 

 

 

Spanikowany uciekłem stąd.

 

 

Kilofa parokrotnie użyłem na popękanej ścianie, odsłaniając drzwi, po czym przeszedłem przez nie. 

 

 

 

Kolejny raz znalazłem się na jakimś korytarzu.

 

 

Na podłodze znalazłem dwa dokumenty, czyli raport i rozporządzenie. Na drzwiach naprzeciwko użyłem maski gazowej, by wejść do środka. Znalazłem się w łaźni. Powędrowałem w stronę pryszniców znajdujących się w głębi. Po drodze przyjrzałem się ścianie z napisem. Była to podpowiedź do zagadki jaka mnie niedługo czekała. 

 

 

 

Podszedłem do kurków. Moim zadaniem było ich odpowiednie przekręcanie. Miałem dwie podpowiedzi. Jedna to ściana w łaźni, którą niedawno mijałem, a druga to pocztówka, jej jedna i druga strona. A – to lewy kurek, zaś B – prawy. Według podpowiedzi jeden i drugi trzeba było przekręcić w lewo. Aby obliczyć ile razy należy je obrócić, należy wykonać działanie widoczne na drugiej stronie kartki : yyy-xxx=ab. Niewiadome to daty z pocztówki, czyli: 1953 – 1917 =36, czyli A = 3 zaś B = 6. Przekręciłem zatem lewy kurek 3 razy, zaś prawy 6 razy. Usłyszałem jak coś spada na podłogę. Spojrzałem tam więc i zabrałem szklane oko. 

 

 

 

Wyszedłem na korytarz i udałem się nieco na lewo. W szparę w drzwiach włożyłem szklane oko i zobaczyłem coś bardzo dziwnego. 

 

 

 

Teraz wszedłem w te drzwi.

 

 

Z biurka zabrałem żeton do metra. Przeczytałem dokumenty, które tu leżały, po czym włączyłem magnetofon i odsłuchałem nagranie. 

 

 

 

Znów usłyszałem ten sam głos.

 

 

Wróciłem do drzwi prowadzących do łaźni, ponownie użyłem na nich maski gazowej i wszedłem. Teraz znajdował się tu tunel prowadzący do metra. Ruszyłem zatem w jego kierunku.

 

 

Pobiegłem i wyszedłem na stację, gdzie uświadomiłem sobie, że właśnie umarł Stalin.