Etherborn o grawitacji inaczej - wrażenia z wersji demonstracyjnej

Jak zapewne już zdążyliście zauważyć gry niezależne szturmują platformę Valve i nie tylko ją, serwując graczom produkcje wszelakiego gatunku, także te, w których świat poznajemy w nieco inny, dość nietypowy sposób. Takim tytułem niewątpliwie może okazać się Etherborn, którego dwudziestominutową wersję demonstracyjną miałam okazję sprawdzić dzięki uprzejmości twórców, za co serdecznie dziękuję. W związku z tym postaram się Wam przybliżyć to, co ów fragment sobą prezentuje i czego tak naprawdę można się będzie po grze, która zadebiutuje w sprzedaży jeszcze w tym roku, spodziewać. 

 

Etherborn, to nietypowa tytuł  łączący elementy przygodowo - logiczne z zadaniami platformowymi i niezwykłą, poetycką narracją, dzieło niezależnego studia Altered Matter, które pragnie nas zabrać do bardzo surrealistycznego świata, by tam wcielając się w eteryczną postać bez głosu i wyraźnie zarysowanego ciała, przypominającą nieco ducha, przemierzać kolejne poziomy tej wyjątkowej krainy. Postać ma za zadanie zrozumieć nie tylko te niewiadome dla niej miejsce, ale i odkryć samego siebie.

 

 

W kilkudziesięciominutowym demie przyszło mi przemierzyć kilka, różnych pod względem trudności, grafiki i klimatu poziomów,  których musiałam się nauczyć. Rozgrywka może się wydawać się na pozór banalna, ot wędrujemy od punktu A do punku B, ale w rzeczywistości tak nie jest. Ponieważ kierujemy postacią posiadającą dość wyjątkowe umiejętności przełamywania grawitacji, która pozwala jej spacerować po ścianach, to nasze sterowanie nietuzinkowym bohaterem nie jest wcale takie proste i to nie tylko ze względu na zaburzoną perspektywę, ale także przez przeróżne ograniczenia, których część udało mi się poznać w ogranym fragmencie. Otóż nasz osobnik może przeskakiwać i bezpiecznie dreptać tylko po określonych skałach, czy też płaskich terenach. Już wersja demonstracyjna gry złożonej z bardzo odmiennych lokacji, zapełniła mi czas kombinowaniem, gdzie i jak mój protagonista może przejść, by nie spaść w przepaść, czy też nie "przykleić się" do odległej ściany, co grozi oczywiście natychmiastową śmiercią. 

 

Już sama forma wędrówki była dla mnie w tym wypadku pewną formą zagadki logicznej, którą wzbogacały czynności, w których wędrując po wyżej wspomnianych płaszczyznach musiałam tak kombinować, by nie tylko nie doprowadzić do śmierci mojej postaci, ale i zdobyć kulę przypominającą delikatny kłębek pozwalająca mi aktywować platformę otwierającą kolejne mosty, czyli furtki do dalszej wędrówki. Muszę przyznać, że zabawa z tym jest przednia. Z pewnością wszyscy, którzy cenią sobie zadania logiczne i kombinowanie w grach, poczują się jak u siebie.

 

 

Wędrówka odbywa się w klasyczny dla takiego rodzaju gier sposób, czyli za pomocą klawiszy WSAD, "spacji", którą skaczemy, "shifta", którym możemy naszą  i tak szybko poruszającą się osóbkę nieco przyspieszyć. Postać porusza się bardzo płynnie, bez problemu przeskakuje nawet bardzo skomplikowane przeszkody w postaci przepastnych wnęk skalnych i tym podobnych.

 

Bardzo fajnym rozwiązaniem jest intuicyjne zmienianie się ustawień kamery, która wraz z  przemieszczaniem się, czyli łażeniem po pionowej ścianie zmienia perspektywę, ale odbywa się to w sposób kontrolowany, przez co nie gubiłam kierunku i orientacji, co w wielu grach jest niestety normą. Jeśli trend ten, który uświadczyłam w demie zostanie zachowany w pełnej wersji gry, to będzie naprawdę dobrze. 

 

Podczas rozgrywki możemy także wchodzić z przedmiotami w interakcję. W demonstracyjnej wersji były to wspomniane przeze mnie platformy, na których stając zaopatrzeni w aktywujący moc naszego bohatera kulisty przedmiot, uruchomiamy za pomocą klawisza "E". Bardzo przydatny jest także przycisk "Q" na klawiaturze, przynajmniej w ogrywanej przeze mnie wersji demo na PC, którym przybliżamy obraz, przy okazji orientując się w otaczającym nas, rozległym terenie, którego cząstkowy fragment miałam przyjemność poznać.

 

 

A jest czemu się przyglądać, bowiem ta część rozgrywki ma do zaoferowania bardzo ładną, pastelową grafikę. Świat surrealistyczny i poetycki jest pełen barw, ale nie są to kolory agresywne, które zmęczą oczy, ale spokojne, przymglone, powiedziałabym uspokajające. Krótka wersja demonstracyjna pozwoliła mi także zapoznać się z bardzo klimatyczną animacją, w której pozornie pusty świat, do którego wrzuceni jesteśmy ot tak, nagle ożywa, wyraźnie pragnąc, by go razem odkryć.

 

Etherborn odkrywać będziemy jeszcze w tym roku i jestem przekonana, że osoby, które interesuje nie tylko rozgrywka przypominająca gry platformowe, ale przede wszystkim zabawa z tytułami przygodowo - logicznymi będę z tej gry zadowolone. Ja, choć nie jestem zwolennikiem platformówek, skakania, biegania, pokonywania przeszkód, bawiłam się ogrywanym fragmentem niezwykle dobrze, nie tylko brnąc do przodu, ale przystając na moment by przemyśleć i zaplanować kolejny mój ruch. Póki co tytuł studia Altered Matter zapowiada się więc niezwykle intrygująco.