Recenzja komiksu: Nie puszczaj mojej dłoni

Raszczak | 1 stycznia 2025, 20:36

Postanowiłem sięgnąć po kolejny komiksowy kryminał i wiecie co? Znowu się nie zawiodłem! Zapraszam Was na egzotyczną wyspę Reunion na Wschód od Madagaskaru, gdzie zamiast spokojnych rodzinnych wakacji będziemy świadkami trzymającej w napięciu obławy. 

Fabuła Nie puszczaj mojej dłoni

Komiks jest adaptacją powieści autorstwa Michela Bussiego pod tym samym tytułem. Podejrzewam, że miało to znaczący wpływ na jakość fabuły i bardzo dobre umiejscowienie zwrotów akcji, które są solą tej historii. Na pewno nie należy jednak umniejszać roli Freda Duvala, który jako scenarzysta po mistrzowsku rozplanował ją w komiksowym formacie.

Poznajemy w nim rodzinę Bellionów spędzających swój urlop na niebiańskiej francuskiej wyspie. Liane znika w tajemniczych okolicznościach, a coraz więcej faktów zdaje się wskazywać, że jej mąż Martial mógł mieć w tym swój udział. Mężczyzna postanawia wkrótce uciec, biorąc ze sobą córkę. Czy ucieka, aby oczyścić swoje imię, a może chce ratować skórę po morderstwie żony? Akcję obserwujemy z perspektywy zwierzyny (uciekiniera) i łowców (lokalnej policji). Podczas lektury miałem wspomnienia z 'Dnia Szakala', 'Tożsamości Bourne'a', 'Ściganego', a mimo wszystko komiks zaskoczył mnie sporą ilością świetnych forteli stosowanych przez Martiala i działań policjantów będących na jego tropie.

 

Styl Nie puszczaj mojej dłoni

Stroną graficzną zajął się Dider Cassegrain z dosyć nietypowym podejściem, jak na komiks europejski. Nie ma tu właściwie szczegółowych kadrów wprowadzających, które ukazywałyby rajskie krajobrazy wyspy. Powiedziałbym, że tła są często rozmyte, ale jednak pasuje to do parnej wakacyjnej destynacji wielu (bogatych) Europejczyków. Czyż sami nie mrużymy oczu w słońcu, gubiąc przy tym wiele szczegółów? Ten zabieg jest na pewno ciekawy i w ogólnym rozrachunku udany. Do tego rysownik dodał parę abstrakcyjnych kadrów, kiedy pokazywał to, co wyobraża sobie Sofa — córka uciekiniera.

 

Informacje o wydaniu

A oto najważniejsze informacje dotyczące komiksu Nie puszczaj mojej dłoni oraz opis ze strony Non Stop Comics:

Liane i Martial Bellionowie oraz ich córeczka Sofa cieszą się słodko-słonymi przysmakami i tropikalnym klimatem wyspy Reunion. To bez wątpienia wakacje marzeń. Jednak szczęście idealnej rodziny jest pozorne, bowiem Liane tajemniczo znika z hotelowego pokoju. Porwanie? Ucieczka? Zabójstwo? Policja, początkowo zdezorientowana, szybko zaczyna podejrzewać Martiala o zamordowanie małżonki. Mężczyzna w panice, nie chcąc się oddać w ręce władz, wciąga swoją córeczkę w szaleńczą ucieczkę przez oszałamiające pięknem i zarazem niebezpieczne krajobrazy wyspy. Czy jest ona równoznaczna z przyznaniem się do winy? A może za zniknięciem pani Bellion kryje się o wiele bardziej diaboliczna przyczyna…?

 

Po oszałamiającym sukcesie powieści graficznej Nymphéas noirs w kolekcji Aire Libre wydawnictwa Dupuis trójka autorów podjęła się adaptacji innego literackiego bestsellera Michela Bussiego Nie puszczaj mojej dłoni, opublikowanego w 2013 roku. Didier Cassegrain sięgnął po paletę o ciepłych barwach, rysując zapierającą dech w piersiach historię kryminalną, starannie skomponowaną przez scenarzystę Freda Duvala. Autorzy zabierają czytelników na dynamiczną i pełną zwrotów akcji obławę na uciekiniera, odbywającą się we wspaniałej scenerii wyspy Reunion.

• Tytuł oryginału: Ne lâche pas ma main
• Scenariusz: Fred Duval, Michel Bussi
• Rysunki: Didier Cassegrain
• Tłumaczenie: Wojciech Birek
• Liczba stron: 136
• Format: 237 × 310 mm
• Oprawa: twarda
• Data wydania: 30 października 2024
• ISBN: 978-83-8230-822-8

Komiks jest wydany w powiększonym formacie, w twardej matowej oprawie i na kredowym papierze. Niestety nie posiada materiałów dodatkowych.

 

Opinia o Nie puszczaj mojej dłoni

Kolejny komiksowy kryminał mocno mnie zaskoczył i to w pozytywny sposób. Stało się to w szczególności dzięki samej historii, która stopniowo odsłaniała przed nami kolejne fakty o uciekinierze. Dzięki temu nie było wiadomo, czy kibicować mu czy ścigającym go funkcjonariuszom. Scenariusz miał świetne tempo, a styl graficzny pasował do tropikalnych krajobrazów. Nie można też odmówić umiejętnego wplecenia samej wyspy Reunion w fabułę, wykorzystania jej charakterystycznej topografii czy zjawisk przyrodniczych. Aż chciałoby się ją odwiedzić... Na szczęście możemy to zrobić za sprawą tego komiksu! Bardzo go Wam polecam.

Egzemplarz recenzencki dostarczył wydawca, firma Non Stop Comics

 

Śledź nas na google news - Obserwuj to, co ważne w świecie gier!

Komentarze [0]: