Recenzja serialu - Castlevania

 

Niedawna zapowiedź, kolejne informacje oraz premiera lipcowa, tak w skrócie można przedstawić całą historię serialowej Castlevanii. Konami znacząco odeszło już od produkowania gier AAA, jednakże wydawca wciąż chce czerpać zyski z marek w swoim portfolio, czego efekt mogliśmy ujrzeć w postaci współpracy z firmą Netflix. W ramach umowy otrzymaliśmy serial animowany stworzony przez Warrena Ellisa, który niecały tydzień temu zadebiutował na platformie streamingowej ojca takich serii jak Daredevil, House of Cards czy Narcos. 

 

Co ciekawe nowy serial posiada zupełnie inną formę niż wspomniani poprzednicy, gdyż w tym przypadku mamy do czynienia z jedynie czterema odcinkami, które nie mają więcej niż 25 minut. Zawartość jest nawet bardzo mała i pomimo, że ma coś do przekazania to odrobinę prezentuje się jak zapowiedź do kolejnego sezonu, w którym tym razem ma się zadziać "to coś wielkiego". Akcja rozpoczyna się w Zamku Drakuli, gdzie do bram przybywa pewna kobieta - Lisa z Lupo, która poszukuje pomocy w swoim zadaniu. To właśnie tutaj po raz pierwszy możemy ujrzeć Vlada Tepesa zwanego Palownikiem. Wampir zakochuje się w młodej lekarce, a ich związek wpływa pozytywnie na obie strony. Pewnego dnia dochodzi do okropnego wydarzenia, w wyniku którego Lisa (już Tepes) zostaje nazwana czarownicą i zostaje żywcem spalona na stosie. Drakula gdy się o tym dowiaduje wścieka się i porzuca szacunek do śmiertelników i ogłasza, że ostatnim aktem łaski jest jego obietnica. Każdy człowiek ma opuścić Wołoszczyznę w przeciągu roku i nigdy do niej nie wrócić, gdyż w przeciwnym razie dojdzie w tym miejscu do absolutnej zagłady.

 

Ludzie z początku przerażeni z czasem zostają na tychże ziemiach, gdyż księża wmówili ludziom, że to znak od Boga do zmiany swojego nastawienia i do pokornego życia. "Przepowiednia" się spełnia i Vlad wzywa całą armię demonów, które sieją spustoszenie i śmierć we wszystkich okolicznych większych miastach. Wydawać się może, że nie ma siły, która będzie wstanie zatrzymać apokalipsę, jednakże jest tu ktoś kto ma odpowiednią wiedzę i umiejętności. Niestety Trevor Belmont nie bardzo jest zainteresowany ratowaniem świata, jego rodzina przed laty została wygnana, a on sam jest ostatnim potomkiem dumnego rodu. 

  

 

 

Animacja została wykonana dobrze i zdecydowanie może się spodobać ze względu na ładną, delikatną kreskę oraz bogatą paletę barw i odcieni. Wszystko jest świetnie zanimowane i znakomicie prezentuje się w ruchu, dzięki czemu cały czas doskonale widzimy co się dzieje i na bieżąco śledzimy akcję. Muzyka i udźwiękowienie dają radę i w niektórych momentach doskonale buduje atmosferę mroku, bądź nienawiści, którą Król Ciemności zionie na wszystkie strony. 

 

Castlevania mogła budzić pewne obawy, jednakże na szczęście twórcy zdecydowanie podołali zadaniu i zaoferowali nam znakomitą animację doskonale oddającą wyjątkowy klimat gry. To idealny wręcz przykład jak udanie przenieść grę i jej rys fabularny do zupełnie innego medium, co jak wszyscy doskonale wiemy praktycznie nigdy się nie udaje, tak by  utrzymać choćby przeciętnego poziomu. Zdecydowanie nie mogę się doczekać drugiego sezonu, choć tym razem będę liczył na znacznie większą ilość treści. Cztery dwudziestopięcio-minutowe odcinki to mało, szczególnie, że serial stoi na wysokim poziomie i zdecydowanie wciąga. Gry nie dostaniemy, ale rozwinięcie całej marki również zasługuje na uwagę.