Stranger Things - Recenzja Serialu

Trochę dziwnie się złożyło,  ale  z początku moje podejście do  Stranger Things  było lekko wymuszone. Nie mogłem przeboleć, że pomimo tak wielu opinii , wciąż nie mogę się przekonać do sprawdzenia tej produkcji Netflixa. W końcu jak dziwna opowieść o dzieciach, tajemnicy i wydarzeniach niemożliwych do racjonalnego wytłumaczenia, może mi się spodobać? Okazało się, że pomimo problemów finansowych ze stworzeniem naprawdę niesamowitego potwora, wciąż można stworzyć genialny i zaskakujący serial. Czym zatem jest Stranger Things i czy warto wykupić dla niego chociażby na jeden miesiąc abonament Netflixa?

 

Stranger Things porusza wiele wątków, które z czasem łączą się i tworzą jednolity wątek główny. Akcja wielokrotnie zabiera nas w różne miejsca miasteczka Hawkins. Will Byers (Noah Schnapp) wraz ze swoimi kolegami zbiera się u Mike’a Wheeler’a, gdzie codziennie spędzają czas na sesjach gry typu Dungeon’ Dragons. Pewnego dnia wspomniany Will w niewyjaśnionych okolicznościach znika i nikt nie wie gdzie on się podział. Matka zaczyna tracić zmysły z troski o swojego potomka, je starszy syn stara się ją podtrzymywać  na duchu, lecz nie zawsze mu się to udaje. W końcu sam jest pewnego rodzaju outsiderem, z zasady trzyma się z boku. Mike, Dustin i Lucas postanawiają odszukać swojego przyjaciela pomimo zakazów z każdej strony. Niepokorne i uparte chłopaki odnajdują pierwsze poszlaki i napotykają…

 

Akcja powoli buduje klimat oraz swoją dynamikę, która pod koniec niewiarygodnie przyspiesza i ujawnia kolejne sekrety skrywane przed zwykłymi mieszkańcami. Wydarzenia po pewnym czasie zmierzają w jedynym możliwym kierunku, który niekoniecznie może spodobać się ludziom nie lubiącym klimaty fantasy czy science-fiction. 

 

Gra aktorska stoi na bardzo wysokim poziomie, obsada spisuje się wyśmienicie i w zasadzie każda aktorka/aktor wynosi się na szczyt swoich umiejętności przez co postacie są dla nas bardzo bliskie. Ich reakcje, postawy czy sposób myślenia nie odbiegają od tego co  ujrzelibyśmy u normalnych ludzi. Interakcje pomiędzy bohaterami są naprawdę interesujące, choć w pewnym momencie doskonale wiemy co może się stać. Czujemy kto pozwala sobie na ryzyko, a kto podchodzi do tematu z większym rozsądkiem i przygotowaniem. 

 

Hawkins to ładne miejsce pełne uroku i radości  życia, które brutalnie wyrywa wspomniane porwanie. Powoli obserwujemy jak do z pozoru idealnego świata przedostają się pierwsze zgrzyty, które wpływają na społeczność. Wydarzenia cały czas mają stosunkowo małą skalę, przez co ani przez chwilę nie mamy poczucia, że nagle cały świat spogląda na to małe Amerykańskie miasteczko. 

 

Muzyka i oprawa wizualna prezentuje się naprawdę niesamowicie i razem tworzą dawno nie widziany klimat tajemnicy i niewiarygodnego kosmicznego wpływu na nasz świat. O dziwo udział dzieci w głównym wątku działa bardzo pozytywnie, ponieważ przez pewien czas możemy pomyśleć, że to może jedynie bujna wyobraźnia grupki dzieciaków,  a nie rzeczywistość. Szczególnie przyjemnie obserwuje się jak barwy i zastosowanie światła zmienia się wraz z kolejnymi godzinami i wydarzeniami. Warto zwrócić uwagę na udział koloru niebieskiego oraz żółtego i ich odcieni zmieniających się wraz z przekazem danej sceny.

 

Stranger Things to przykład tego jak bardzo dobra produkcja potrafić bronić się sama. Pomimo mojego podejścia z dużym dystansem udało mi się polubić postacie oraz wczuć się w małomiasteczkowy klimat. Niewiarygodne rzeczy w zasadzie mogłyby się wydarzyć w TAKIEJ rzeczywistości. Fabuła mocno stoi na nogach i podana została w bardzo staranny sposób nie dostarczając nam żadnych, absolutnie żadnych dłużyzn. Tempo oraz napięcie, cały czas odzwierciedlają emocje, które odczuwają bohaterowie. Cały zespół tworzący serial wykonał kawał świetnej roboty, która przede wszystkim przyniosła pożądany efekt.