Knock Knock - recenzja

Knock knock to gra wydana przez zespół Ice-Pick Lodke. Gra dziwna acz przyjemna. Dziwna nie przez sposób rozgrywki bo ten jest bardzo prosty i przejrzysty, ale przez całą otoczkę panującą w grze. W kilku akapitach postaram się wam przedstawić moje opinię na temat tej produkcji. Zapraszam do czytania.

W grze pojawiamy się bez większych wcześniejszych wyjaśnień. Daje nam to wrażenie pewnego zagubienia. Mimo iż gra toczy się w mieszkaniu bohatera, którym przyszło nam sterować, możemy odnieść wrażenie, że wcale nie jesteśmy u siebie. Dopiero podczas dalszej rozgrywki powoli dowiadujemy się jak „bronić” się przed tym co nas nawiedza. Po przyzwyczajeniu się do światła w pomieszczeniach odkrywamy przedmioty za, którymi możemy się ukryć. Nie widząc duchów nie musimy się ich bać. Dodatkowo mętlik w głowie potęguje fakt, że zadania jakim przyjdzie nam sprostać nie są spójne. Może amnezja? Może rozdwojenie jaźni? Może jeszcze coś innego? Tego dowiemy się dopiero gdy będziemy zbliżać się do finału.

Ogromnym plusem dodającym smaczku w grze jest konwencja graficzna, w której gra jest zrobiona. Ponad to, dziwne rysunki na ścianach, postaci pojawiające się znikąd, podkrążone oczy to tylko niektóre zabiegi artystyczne dające ciekawy efekt wizualny. Do tego słyszany specjalny „język”, którym posługuje się nasz bohater potęguję nasze poczucie zagubienia.

Im głębiej brniemy, w chęć zrozumienia co się dzieje z naszym bohaterem lepiej zapamiętujemy elementy próbujące nas starczyć. Z pewną dozą prawdopodobieństwa, możemy przewidzieć kiedy pojawi się zjawa, bądź kiedy nastąpi trzaśnięcie drzwiami itd. Oczywiście jest to pewien minus rozgrywki, ale minus ten rekompensuje, nieodparta chęć dowiedzenia się, co jest do cholery grane?!

Praktycznie do samego końca, nie wiedziałem co jest grane, i cały czas nie potrafiłem poskładać tego w całość. Gdy udało mi się coś zrozumieć, nagle pojawiały się nowe tajemnice i pytania. Sam nie spodziewałem się, że im bliżej końca historii, tym więcej niewiadomych, a ciągle rosnąca chęć poznania tajemniczych zjawisk nie pozwoli odejść mi od ekranu komputera.