Splinter Cell: Blacklist - recenzja

Blacklist, czyli Czarna Lista staje się widmem zagłady dla całych Stanów Zjednoczonych. Czy ekipa Sama Fishera powstrzyma wszystkie ataki? Nowy skład Czwartego Eszelonu jest ostatnią nadzieją na zatrzymanie odliczania…

Seria Splinter Cell powróciła do swych skradankowych korzeni. Nie oznacza to jednak, że zapomniano o nowych odbiorcach oraz pozostałych stylach rozgrywki. Po każdej misji obserwujemy podsumowanie punktów przez nas zdobytych, które następnie zostają zamienione na gotówkę.

Jeżeli preferujecie “głośne akcje” to klasa Szturmowca jest zdecydowanie dla nas. Krwawe oraz efektowne strzelaniny, brutalne zabójstwa oraz lejąca się wszędzie krew to właśnie szturmowiec. Właśnie za takie zagrania zostaniecie nagrodzeni. A może wolicie po cichu zabijać kolejnych przeciwników? Bez względu na miejsce akcji udaje wam się zakraść z jakieś strony i zaatakować, by po chwili z innego miejsca zadać kolejny cios? Jeżeli Wasza odpowiedź brzmi tak, to właśnie styl Pantery jest dla Was. Nie zawsze jednak musimy eliminować naszych oponentów, czasem wystarczy jedynie ich ogłuszyć. Najlepsi z najlepszych potrafią przemykać niepostrzeżenie pomiędzy antagonistami. Takich graczy nazywamy duchami, gdyż nikt nigdy nie wie o ich obecności. Każdy z nich podąża bocznymi przejściami, każdy ich krok jest bezszelestny.

Do dyspozycji otrzymamy kilkanaście gadżetów podzielonych na wyżej wymienione kategorie. Dzięki nim z pewnością zdecydowanie łatwiej będziemy mogli osiągnąć nasz cel. Aby zdobyć środki na sprzęt oraz rozbudowę samolotu możemy pokusić się o wykonanie zadań pobocznych czy poszukiwanie specjalnych pendrivewów, laptopów z danymi Czarnej Listy oraz celów wysokiego znaczenia. Dobre wyposażenie będzie bardzo pomocne gdy przyjdzie do zatrzymania odliczania.

Skoro już o fabułę zahaczyłem to warto wspomnieć, że stoi ona na dobrym poziomie. W zasadzie nie wciągnąłem się w opowiadaną historię, a po pewnym czasie chciałem pominąć ją, na rzecz powrotu do świetnej rozgrywki. Pochwalić mogę nieźle wykreowane postacie oraz charakter i motywację głównego antagonisty. Dialogi wybijają się ponad przeciętny poziom, aczkolwiek są strasznie sztampowe. Gdzieś już widzieliśmy podobny zabieg i to nie raz czy dwa. Świetnie zrealizowano wątek Sary, z którą kontaktujemy się przez telefon. Jej rozmowy z Samem dostarczają informacji odnośnie sytuacji i nastrojów zwykłych obywateli. 

Każdy etap został przemyślany tak, aby bez względu na styl rozgrywki czerpać równie dużą przyjemność ze sprytnego unikania lub finezyjnego zabijania kolejnych wrogów. Ułatwieniem dla nowych graczy jest pasek eliminacji, który po naładowaniu i oznaczeniu kilku przeciwników, pozwala, za pomocą jednego przycisku dokonać szybkiej i efektownej egzekucji kilku nieprzyjaciół na raz. 

Oprawa audio-wizualna stoi na bardzo wysokim poziomie. Nawet w momencie premiery nie był to najpiękniejszy tytuł na rynku, aczkolwiek to wciąż niezły pod tym względem produkt. W trakcie kampanii trafimy do wielu miejsc na świecie, których design oraz zróżnicowanie zostały przemyślane. Klimat oraz udźwiękowienie w trakcie starć z przeciwnikami odpowiednio budują napięcie. Twórcy zaimplementowali zaawansowany system odgłosów wydawanych przez nas i nasze działania. Strażnicy są przez cały czas czujni i tylko czekają na nasz najmniejszy błąd. Gracz ma dużą swobodę pod względem poruszania się przez co musimy uważnie stawiać kroki oraz rozsądnie balansować pomiędzy szybkością a skrytością.

Nowy Splinter Cell to bardzo udany powrót serii do jej korzeni. Deweloperzy nie zapomnieli jednak o niedzielnych graczach. Każda akcja jest nagradzana punktami, aczkolwiek najwięcej satysfakcji wciąż daje bezgłośne przejście tuż pod nosem wrogów.

Fabuła jest dobra, chodź bez fajerwerków. Postacie są ciekawe, ale jedynie tworząc całość, z osobna to jedynie stereotypowe charakter. Fani będą mogli spędzić wiele godzin w zróżnicowanych trybach gry. Blacklist to tytuł przygotowany dla nich, może się okazać ciekawy także dla graczy nie znających tej serii.