Dead State

Dead State to klasyczne turowe RPG, którego akcja toczy się pewien czas po masowej inwazji zombie. Gra jest debiutanckim dziełem studia DoubleBear Productions. To mały niezależny zespół, w skład którego wchodzi Brian Mitsoda, prawdziwy weteran gatunku RPG, mający na koncie pracę w firmach takich jak Black Isle Studios, Troika Games i Obsidian Entertainment oraz Annie VanderMeer Mitsoda (współtworzyła scenariusz Neverwinter Nights 2: Storm of Zehir). Akcja Dead State toczy się w stanie Teksas, w niewielkiej mieścinie znanej jako Splendid, a podstawowym zadaniem graczy jest zarządzanie schroniskiem dla ocalonych, które utworzono w lokalnej szkole. Miejsce to jest również naszą bazą operacyjną. Z racji tego, że głównym celem gry jest przeżycie, zazwyczaj zmuszeni jesteśmy do opuszczania bezpiecznych murów w poszukiwaniu żywności, broni czy lekarstw jak również trzymania w ryzach podległych nam osób. Zombiaki występują tu w klasycznej formie, czyli jako powolne, tępe, powłóczące nogami i wyjące zwłoki. Pojedynczy nieumarły rzadko jest wielkim zagrożeniem, ale już w stadzie (zwabionym np. odgłosami wystrzałów) martwiaki stanowią prawdziwe wyzwanie. Duża część zabawy kręci się wokół relacji ze sprzymierzeńcami, czyli postaciami, które dołączyły do naszej grupy na własne życzenie lub zostały do tego namówione. Każdy sojusznik zaprojektowany został jako pełnokrwista postać, z własnym charakterem i motywacją. Gra wymaga od nas ciągłego dbania o morale oraz lojalność podległych nam ludzi. Gracze muszą zachowywać się jak prawdziwi przywódcy, wydawać rozkazy, zdobywać sympatię innych postaci, wypełniać zadania mające na celu podniesienie ocalałych na duchu, a także dbać o dostarczenie grupie wszystkiego, co potrzebne do przeżycia. Oczywiście, podobnie jak w świecie rzeczywistym, nigdy nie uda nam się zadowolić wszystkich. Podejmowane decyzje w sposób dynamiczny wpływają na stosunki panujące w naszym schronisku. Pojawiają się też inne grupy ludzi i ponownie to nasze działania decydują o tym, jak przebiegają interakcje z nimi. Niektóre osoby da się przekonać do współpracy, inne stają się wobec nas agresywne. Walka rozgrywana jest w systemie turowym. Pełną kontrolę mamy tylko nad ruchami naszej postaci. Pozostali członkowie drużyny obdarzeni zostali własną sztuczną inteligencją i choć możemy wydawać im rozkazy, to nie zawsze zostaną one wypełnione. Wszystko zależy od osobowości danej postaci i jej stanu psychicznego. Przykładowo, jeśli nakażemy jakiemuś biedakowi wbiegnięcie w tłum zombie, to zapewne spanikuje i ucieknie. Tu również istotne są relacje, jakie ukształtujemy z podopiecznymi. Niektórzy towarzysze broni po dłuższym czasie zaczną nas darzyć takim szacunkiem, że zaryzykują własne życie, by ratować nasze. W czasie walki możemy zresztą wykorzystywać również same zombiaki, na przykład wabiąc je hałasem do miejsca, gdzie znajduje się wroga nam grupa ludzi. Oczywiście, taka strategia jest bardzo ryzykowna, zwłaszcza że każdy zabity przez nieumarłego sam przeobraża się w chodzącego trupa. Zranieni członkowie drużyny stają się zombie także wtedy, gdy nie otrzymują regularnych porcji antybiotyków. Lekarstwa stanowią towar mocno deficytowy, więc nieraz jesteśmy zmuszeni do podjęcia decyzji o tym, kogo ocalić, a kogo skazać na śmierć. Takie wybory dramatycznie wpływają na sytuację panującą w całej grupie. Innymi słowy, musimy pobawić się w politykę, by utrzymać porządek wewnątrz schroniska, jednak nawet najwspanialsze umiejętności dyplomatyczne na niewiele się zdadzą, jeśli nie zapewnimy ludziom pożywienia. Zmusza nas to do częstych eskapad poza bezpieczne mury szkoły, podczas których możemy znaleźć nie tylko jedzenie, ale również przedmioty pomocne w ulepszaniu schroniska.