Mafia 2 - recenzja

Stany Zjednoczone przełomu lat 50. i 60. były istnym rajem dla mafii i wszelkiego rodzaju gangsterów. Kryzysy polityczne, korupcja władz, ale także szybko bogacące się społeczeństwo i wzrastający poziom życia stwarzały idealne warunki rozwoju dla gangów oraz tzw. “rodzin” kierowanych przez “Ojców chrzestnych”. “Mafia II”, druga odsłona cyklu gier gangsterskich stworzona przez studio 2K Czech, pozwala nam zagłębić się w te kolorowe, lecz niezwykle brutalne realia “złotej dekady” USA.

Końcówka II Wojny Światowej. Vito Scaletta, amerykański żołnierz włoskiego pochodzenia, zostaje wysłany na przepustkę do rodzimego Empire Bay. Kolega z dawnych lat, Joe, przy pierwszym spotkaniu zapewnia, że Vito nie musi już wracać na wojnę, dla niego walka się skończyła - potrzeba jedynie (zmieniłam wyraz "wystarczy", bowiem jest powtórzeniem w zdaniu następnym) kilka rozmów, a mężczyzna oficjalnie stanie się cywilem! Wystarczy, że zdecyduje się zarobić trochę grosza z przyjacielem i jego włoskimi mocodawcami w ich własnych szemranych interesach….

Gra czeskich producentów dysponuje otwartym światem - gracz może wedle własnej woli poruszać się po rozbudowanym mieście. Cała “sandboxowość” zabawy jest jednak dosyć ograniczona, gdyż twórcy nie uwzględnili prawie wcale możliwości wykonywania misji pobocznych. Przez ten fakt podróżowanie po mieście staje się jedynie uzupełnieniem fabuły głównej, ponieważ poza samymi widokami i przyjemnością płynącą z prowadzenia samochodu, wycieczki nic więcej nam nie dadzą. Środowisko “Mafia II” można więc określić jako otwarty świat, po którym musimy się jednak poruszać dość liniowo. 

 

Opisując samo Empire Bay należy zwrócić uwagę na dbałość o szczegóły, którą ujawniają twórcy gry. Sprzątaczka na klatce schodowej, robotnik wrzucający węgiel do piwnicy, mnogość sklepów i kawiarni - te wszystkie szczegóły budują klimat miasta i sprawiają, że gracz czuje się jak w realnej, tętniącej życiem metropolii! Możliwość interakcji z otoczeniem, jak chociażby banalne zapalenie światła w pokoju, odkręcenie kranu czy usadowienie się przy barze w centrum, tworzy naprawdę przyjemną rozgrywkę. Trzeba także wspomnieć o drobnych wyborach, które może podejmować gracz podczas eksploracji. (powtórzenie) Odwiedzając kawiarnię Vito decyduje pomiędzy różnymi pozycjami w menu, chcąc kupić garnitur może przebierać w "garniaki" w wielu kolorach i fasonach. Czescy producenci zadbali o mnogość  (powtórzenie) detali, które pozwalają modyfikować rozgrywkę dla swoich potrzeb, a tym samym naprawdę poczuć klimat amerykańskiej metropolii lat 50. i 60.

Odtworzenie klimatu minionych czasów jest w “Mafia II” prawdopodobnie jej największą zaletą. Do dziś, wiele dni po zakończeniu mojej przygody z grą, nie mogę wyjść z podziwu dla twórców, dzięki którym faktycznie pokochałem amerykańskie lata 50-te.! Pierwszy aspekt stworzonego przez producentów środowiska to muzyka. Vito wysiadający z taksówki w mroźną świąteczną noc od razu słyszy melodię “Let it snow” w wykonaniu Deana Martina. Przyznam, że w tym momencie rozgrywki nie mogłem się powstrzymać - wstrzymałem bieg fabuły, udałem się do najbliższej kawiarni w Empire Bay i za żołd protagonisty (powtórzenie) zakupiłem mu filiżankę gorącej czekolady. Tylko mistrzowsko stworzona scena może sprowokować gracza do odczucia klimatu świąt Bożego Narodzenia w lipcu! Wraz z upływem czasu akcji, w grze pojawiają się kolejne przeboje, zgodne z muzyką modną w danych latach. Tym samym mamy okazję zapoznać się piosenkami Bill’a Haley’a czy przebojami The Everly Brothers, które naprawdę warto znać! Klimat budują także świetnie oddane modele samochodów, których styl jazdy i prowadzenia zdecydowanie różni się od dzisiejszych aut, oraz zmieniające się stroje przechodniów. Przejażdżka po mieście stylowym wozem (powtórzenie), w rytm klasyków Roy’a Hamilton’a, mijamy (styl) po drodze bandy teddy boys z włosami na żel i kolorowo ubranych przechodniów - za takie przeżycia można pokochać “Mafię II”. Ciekawym dodatkiem do rozgrywki są także dość nietypowe “znajdźki” - są to bowiem historyczne okładki magazynów “Playboy” z czasów, w których toczy się akcja gry!

  

Należy jednak wspomnieć też o minusach gry, których żadna produkcja nie jest w stanie ominąć. Wiele osób narzeka na dość “toporne” sterowanie w “Mafii II”. Faktycznie, widok zza pleców bohatera nie ułatwia rozgrywki w scenach strzelanin, a prowadzenie samochodu nie należy do najłatwiejszych i najprzyjemniejszych czynności w całej produkcji. Wspomnieliśmy już także o pozornej otwartości Empire Bay, które pozbawione jest właściwie zadań pobocznych. Sam wątek główny, mimo iż rozbudowany, wielowarstwowy i poruszający, jest dosyć krótki. Wprawny gracz spędzi nad “Mafią II” nie więcej niż kilkanaście godzin, w których to rozgrywka nie oferuje już zbyt wielu możliwości zabawy. Ratunkiem pozostają w takiej sytuacji dodatki oraz DLC oferujące nowe misje i postaci. Do produkcji wkradły się także pewne nieścisłości dotyczące realiów danych czasów. Myślę jednak, że grze o tak dużych walorach edukacyjnych, wykonanej z taką dbałością, można wybaczyć drobne potknięcia w kwestii prawdy historycznej.

Podsumowując, “Mafia II” jest jedną z gier, które zostają w pamięci na dłużej. Genialnie zbudowany klimat epoki i sprawnie poprowadzona fabuła zapewniają dynamiczną i dość krótką rozgrywkę, która jednak nie odchodzi od nas zaraz po włączeniu się napisów końcowych. Wrażenie to potęguje otwarte zakończenie, które jednych graczy może irytować, drugich skłaniać do przemyśleń i tworzenia własnych interpretacji zdarzeń. Na szczęście ja sam zaliczam się do drugiej grupy odbiorców, przez co dzieło 2K Czech stało się dla mnie produkcją niemal idealną pod względem fabularnym.