The King's Bird - recenzja

Twórcy gier komputerowych starają się odkrywać nowe rynki i tworzyć je, przyciągając przy okazji zupełnie nowe osoby do grania. Serenity Forge zdecydowała się skierować ku temu “niedzielnych graczy”, którzy poszukują jedynie relaksu. To właśnie za jego sprawą chcą się dobrze bawić oraz spędzić swój czas z grą. Dzięki twórcom mieliśmy okazję bliżej zapoznać się z The King’s Bird oraz efektem ich prac nad tytułem mogącym się spodobać nawet osobom nie mającym niczego wspólnego z naszym medium. Co ostatecznie wyszło? Odpowiedź serwujemy w naszej recenzji, od której Was zapraszamy!

Pierwsze sceny witają nas z młodą postacią, która marzy o lataniu oraz zabawie w przestworzach, jednakże należy wziąć pod uwagę, że to ogólny wstęp, który wraz z kilkoma kolejnymi scenami w ramach samouczka okazuje się wstępem i… zakończeniem, ponieważ później przemierzamy etapy nie nawiązujące  do poprzedniej historii, realizując jedynie następujące wyzwania i cele w ich ramach. Niestety widać w tym wypadku, że pojawiły się problemy przy projekcie, zmiany planu oraz długa produkcja sprawiające razem, że zabrakło pomysłu na zaprojektowanie tego elementu z większym rozmachem oraz pomysłem na pociągnięcie całości.

Początek był naprawdę obiecujący, jednakże z poziomu na poziom całość przechodzi na proste rozwiązanie pokroju trafiania na kolejne pokoje wyzwań. W tym wypadku niestety nie natrafiamy na żadną fabułę i nie pozostaje nam nic innego jak skupienie się na aktywności. 

The King’s Birdod pierwszej chwili doskonale umożliwia nam poruszanie się w bardzo lekki, płynny oraz przyjemny sposób sprawiając, że najzwyklejsze czynności okazują się strasznie proste i efektowne jednocześnie. Model poruszania się bazuje w dużej mierze na połączeniu szybkiego szybowania wraz z elementami gimnastyczno-tanecznymi sprawiającymi, że będziemy dokonywać naprawdę efektownych zjazdów, skoków oraz akcji, które umożliwią wykonanie zdecydowanie imponujących akcji. Całość gdy udaje nam się zachować planowe trasy, wygląda imponująco, przy okazji dostarczając wysokiej jakości przyjemności  z pokonywania kolejnych przeszkód. Niestety małe pole manewru sprawia, że błąd powoduje dodatkową frustrację oraz zniechęcenie do dalszej zabawy. 

Proste sterowanie, przemyślane ścieżki i etapy razem stanowiły naprawdę świetne połączenie, ale praktyka mocno zdewastowała ten fakt oraz spowodowała, że tracimy chęci i zainteresowanie. Niestety relaks może być realizowany jedynie w przypadku bezbłędnego pokonywania kolejnych fragmentów gry, w innym wypadku nie tylko się zatrzymamy, ale także zaczniemy się zwyczajnie męczyć z tym faktem oraz jego rolą. Cząstkowy efekt sprawił, że pokonywanie pokoi z kolejnymi trudności jest zwyczajnie nudne i frustrujące, powodując, że nawet muzyka oraz jedność nie robią takiego efektu “WOW” jak powinny. 

Teoretycznie pierwotne założenie gry udało się zrealizować, jednakże wyraźnie widać pewne problemy, które pojawiły się w trakcie produkcji oraz spowodowały, że całość produkcji ma inny wymiar przejawiający się na coraz gorszą jakością wraz z kolejnymi minutami rozgrywki. Jeden błąd okazuje się kosztowny w skutkach sprawiając, że ostatecznie poziom i stabilizacja przepada stając się jednocześnie powodem do odejścia od produkcji na rzecz innej. Chęć przedstawienia wyższego poziomu później jest wyraźna, ale wykonanie niestety jest niewystarczające. 

Już na grafikach widocznych chociażby na Steamie można odnieść wrażenie, że oprawa wizualna jest nie tylko ładna, ale także stara się wykorzystywać bardzo popularne w ostatnim czasie kolorowanki oraz innego typu artystyczny relaks. Niemniej jednak należy zwrócić uwagę na pewne różnice wynikające z perspektywy 2D. Teoretycznie bardzo szczegółowe widoki, okazują się w praktyce dość nieudane,  mimo połączenia pierwszego i drugiego planu, przy czym tym tylko jeden z nich jest “grywalny”, cała reszta to całkowita dekoracja nie mająca żadnego znaczenia poza zarysowywaniem atmosfery. Efekt końcowy jest dość niestabilny i niestety nie dostarcza wystarczająco wysokiego poziomu. W akcji całość prezentuje się ładnie, lecz gdy skupimy się na poszczególnych etapach to otrzymamy niestety ponownie niewykorzystany potencjał. 

Muzyka w The King’s Bird to ciekawe połączenie systemów sprawiających, że nie tylko otrzymujemy delikatne brzmienia pasywne, ale także możemy wpływać na dynamikę i płynność za sprawą naszych umiejętności i akcji uzyskiwanych przez poprawne przechodzenie coraz to dalej. Dźwięki są wykorzystywane także przy okazji czegoś na wzór dialogu, przy czym nie mamy tutaj do czynienia nawet z liniami tekstu, a jedynie z odgłosami oraz gestami i zachowaniami, które w jednoznaczny sposób prezentują przekaz, emocje oraz znaczenie, które od razu odczytujemy. 

Niestety w trakcie ogrywania produkcji natknąłem się na bardzo  irytujący element, który nie był jednorazowy. Należy w tym wypadku zwrócić uwagę na ustawienia, które przez cały czas powracały do domyślnych wartości sprawiając, że mając słuchawki na uszach można było natrafić na “atak” dźwięku. Tego typu zaskoczenie i poziom głośności są nieprzyjemne i zwyczajnie niebezpieczne dla słuchu, zatem mam nadzieję, że zostanie to szybko naprawione.

Serenity Forge wykonało naprawdę wiele, wiele ciężkiej pracy aby stworzyć naprawdę kompetentną produkcję oferującą przyjemną rozgrywkę dostępną dla szerokiego grona graczy. Zadanie to udało się zrealizować połowicznie, ponieważ zdecydowanie można się przyjemnie i relaksująco bawić z The King’s Bird, lecz momentami poziom trudności jest odrobinę zbyt wysoki sprawiając, że pojawia się frustracja, gdy nie możemy powrócić do optymalnego tempa. Teoretycznie wszystko zostało wymierzone tak, aby móc płynnie przechodzić pomiędzy etapami, lecz mały błąd powoduje znaczne  zmienienie tej sytuacji oraz doprowadzenie do niezamierzonego i negatywnego efektu końcowego. Nie zmienia to jednak pełnego obrazu, który wypada pozytywnie oraz gwarantuje, że będziecie mogli poczuć jak wiele uwagi poświęcono na stworzenie czegoś, co ma wielkie plus tylko i wyłącznie w przypadku posiadania odpowiednio wysokich umiejętności.