autor:Anox
Sekcja: francja_lekkie
Poziom: 2
Wytrzymałość: 140
Waga: 9.47 / 9.6 t
Cena: 4 200
Załoga: Commander
Driver
Moc silnika Hotchkiss H35: 75
Max. prędkość Hotchkiss H35: 27
Szybkość obrotu Hotchkiss H35: 32
Szybkość obrotu wieży Hotchkiss H35:
Pancerz Hotchkiss H35: front 40
sides 40
rear 40
Pancerz wieży Hotchkiss H35: front 40
sides 40
rear 40
Działo Hotchkiss H35: 37 mm APX SA18
Ilość pocisków w Hotchkiss H35: 100
Obrażenia:
Penetracja: 22-36 mm
Szybkostrzelność:
Zasięg widoku: 300 m
Zasieg radia: 300 m
Na początku lat 30. dowództwo armii francuskiej zdecydowało się na wprowadzenie do uzbrojenia nowej generacji sprzętu pancernego. Nowe czołgi miały służyć do wsparcia dywizji piechoty i kawalerii. W 1934r. został zaprojektowany w firmie Hotchkiss czołg lekki H-35, przeznaczony do wsparcia jednostek kawalerii. Założono, że będzie on maksymalnie zunifikowany z opracowanym w tym samym czasie czołgiem wsparcia piechoty Renault R-35. Oba czołgi miały identyczne wieże i uzbrojenie, bardzo podobne podwozie, ale nieco inny kształt kadłuba, inne silniki i wyposażenie. Czołg H-35 był pojazdem o nowoczesnej sylwetce, lecz miał niewielkie wymiary i tylko dwuosobową załogę. W przedniej części kadłuba znajdowało się stanowisko kierowcy-mechanika, a za nim, w jednoosobowej wieży, znajdował się dowódca. Musiał on także obsługiwać armatę i sprzężony z nią km - była to główna wada czołgu. Wieża była odlewana, z dużym włazem w ścianie tylnej. Podczas przejazdów był on otwierany i stanowił siedzisko dla dowódcy. Na wieży znajdowała się charakterystyczna wieżyczka obserwacyjna dowódcy w kształcie kopuły. Główne uzbrojenie czołgu stanowiła krótkolufowa armata Puteaux SA18 Le'/21 kal. 37 mm i sprzężony z nią km Chatelleraut MI 1931 kal. 7,5 mm. Zapas przewożonej amunicji do działa wynosił 100 szt., a do km-2400 szt. Opancerzenie przedniej i bocznej części kadłuba wynosiło 40 mm, górnej części-12mm, zaś przedniej części wieży-44 mm. Czołg napędzany był 6-cylindrowym, chłodzonym cieczą, silnikiem gaźnikowym Hotchkiss o mocy 56 kW (75 KM). Podwozie składało się z 12 kół jezdnych, zgrupowanych parami, amortyzowanych resorami sprężynowymi, pary kół napędzanych z przodu, pary kół napinających z tyłu i czterech rolek podtrzymujących gąsienice. Wersją rozwojową czołgu H-35 był czołg H-38 i H-39. W dniu 10 V 1940 r. (data agresji Niemiec na Francję) w uzbrojeniu armii francuskiej znajdowało się 821 czołgów H-35, H-38 i H-39. Czołgi te uczestniczyły w kampanii francuskiej 1940 r. oraz w walkach o Narwik w Norwegii. Choć nie ustępowały niemieckim czołgom lekkim PzKpfw I i PzKpfw II, to nie mogły wykazać swoich walorów na polu walki, ponieważ francuska doktryna użycia broni pancernej była całkowicie anachroniczna. Czołgi zostały rozproszone na całym froncie, nie tworzono silnych zgrupowań pancernych, nie organizowano przeciwuderzeń preferując wojnę pozycyjną. Po upadku Francji w 1940 r. Niemcy zdobyli ok. 600 czołgów H-35, H-38 i H-39.Zostały one wyremontowane i zmodernizowane. Następnie przyjęto je do uzbrojenia Wehrmachtu i Waffen SS.
//Są to fragment książki Andrzeja Zasiecznego ,,Czołgi II wojny światowej" z lekkim uporządkowaniem i skróceniem.
Wszelkie Prawa Zastrzeżone.
Używamy informacji zapisanych za pomocą cookies i podobnych technologii m.in. w celach reklamowych i statystycznych oraz w celu dostosowania naszych serwisów do indywidualnych potrzeb użytkowników.
Korzystanie z serwisu oznacza akceptację regulaminu