T-54 - World of Tanks

autor:Anox

T-54 - opis, uzbrojenie, dane techniczne

Sekcja: zsrr_srednie

Poziom: 9

Wytrzymałość: 1550

Waga: 34.0 / 38.7 t

Cena: 3 450 000

Załoga: Commander
Gunner
Driver
Loader

Moc silnika T-54: 620

Max. prędkość T-54: 56

Szybkość obrotu T-54: 46

Szybkość obrotu wieży T-54:

Pancerz T-54: front 120
sides 80
rear 45

Pancerz wieży T-54: front 200
sides 108
rear 65

Działo T-54: 100 mm D10T mod. 1945

Ilość pocisków w T-54: 50

Obrażenia:

Penetracja: 131-219 mm

Szybkostrzelność:

Zasięg widoku: 390 m

Zasieg radia: 525 m

Opis T-54

Prace nad konstrukcjami, mającymi zastąpić czołg T-34 rozpoczęto już w 1942 r. Ich owocem były: względnie nieudany czołg T-43 oraz konstrukcja, która wpłynęła na konstrukcje wszystkich następnych czołgów Związku Radzieckiego - T-44. Ustawienie silnika poprzecznie pozwoliło na znaczne zmniejszenie przedziału napędowego, przekonstruowano też zawieszenie, wprowadzając drążki skrętne. Czołg ten wprowadzono do produkcji seryjnej pod koniec 1944 r., jednakże w tym samym czasie załodze biura konstrukcyjnego A. Morozowa w NIznym Tagile polecono opracować konstrukcję nowego czołgu, którego produkcję seryjną miano podjąć w połowie 1945 r. Z racji tak restrykcyjnych ograniczeń zdecydowano się bazować na kadłubie T-44, wprowadzając jednak szereg drobnych zmian. Pogrubiono płyty pancerza, zmieniono rodzaj i rozmieszczenie przyrządów kierowcy (w celu zarówno polepszenia pola obserwacji, jak i wzmocnienia wytrzymałości przedniej płyty), w miejsce starego silnika W-2 zainstalowano jego unowocześnioną wersję W-54, zastosowano również dwustopniowe planetarne mechanizmy skrętu. Największe zmiany związane były z zastosowaniem nowej wieży. Była to konstrukcja odlewana o bardzo korzystnych z punktu widzenia odporności na przebicie kształtach. W przedniej części jej grubość wynosiła 200 mm, wartość ta płynnie zmniejszała się ku tyłowi. W wieży zamontowano nową, gwintowaną armatę czołgową D10-T kal. 100 mm, sprzężoną z km kal 7,62 mm. Armata dzieliła przedział bojowy na 2 części - z lewej strony, na siedziskach podwieszonych do wieży siedzieli celowniczy i dowódca (z tyłu i powyżej celowniczego). Prawą stronę zajmował ładowniczy, który nie miał własnego siedziska. Wieża nie posiadała podłogi, toteż załoga (w szczególności ładowniczy) musiała poruszać się po zalegających na dnie kadłuba skrzynkach z osprzętem i amunicją oraz elementach zawieszenia. Powodowało to częste kontuzje i uszkodzenia ciała, zwłaszcza w czasie szybkiego obrotu wieży. Zaradzono temu dopiero w gruntownej modernizacji czołgu oznaczonej T-55, wprowadzając obrotową podłogę wieży. Na stropie wieży, składającym się z 2 spawanych płyt pancernych montowano włazy, przyrządy obserwacyjne załogi oraz wentylator przedziału bojowego. Jego kopułka umieszczona w przedniej części wieży po stronie ładowniczego stanowi najlepszą metodę wizualnego odróżnienia czołgu T-54 od T-55, który tejże już nie posiada. Jednostka ognia wynosiła: 45 nabojów do działa, 3500 nabojów do km 7,62 i 200 nabojów do przeciwlotniczego km 12,7 mm.

Czołg był wielokrotnie modernizowany. Drobne zmiany wprowadzono w latach 1946, 1949 i 1951, kiedy zmieniono kształt tyłu wieży w celi likwidacji tzw. “pułapki na pociski”. Następnie wprowadzono standard T-54A, do którego ostatecznie zmodernizowano wszystkie wozy. Głównymi zmianami były: instalacja nowej armaty D-10TG kal. 100 mm z układem stabilizacji w pionie i przedmuchiwaczem lufy, dodanie nowego celownika-dalmierza działonowego, przystosowanie pojazdu do pokonywania głębokich przeszkód wodnych, zamontowanie półautomatycznego układu ochrony przeciwpożarowej. W latach 1957/58 wprowadzono wersję T-54B, wyposażony w układ obserwacji nocnej oraz dwupłaszczyznową stabilizację armaty. Jednakże równolegle z wersją T-54B, na wyposażenie armii ZSRR wprowadzono czołg T-55, czyli gruntownie zmodernizowany T-54.

Radziecka produkcja T-54 zamknęła się liczbą 35 000 pojazdów wszystkich wersji. Czołgi T-54 były produkowane na licencji w Polsce (3,000 w latach 1956-64), Czechosłowacji (2 700 w latach 1957-66) i Chinach (9 500 pojazdów znanych jako Typ 59, niektóre z brytyjskimi armatami L7 kal. 105 mm). Armia egipska zleciła modernizację czołgów T-54 amerykańskiej firmie Teledyne, czego owocem był czołg T-54E Ramzes II. Gruntowne zmiany obejmują m.in. instalację nowej armaty M68 kal. 105 mm, belgijskiego systemu kierowania ogniem SABCA Titan Mk1, nowego silnika pochodzącego z czołgu M60, modyfikację zawieszenia i in.

Czołgi T-54 brały udział w licznych konfliktach na całym świecie, co wynika z dużej skali eksportu tego czołgu. Do najważniejszych należą: interwencja Związku Radzieckiego na Węgrzech w 1956 r., wojna wietnamska, Wojna Sześciodniowa i Wojna Yom-Kippur oraz wojny w Zatoce Perskiej.

Czołg w chwili wprowadzenia do służby niewątpliwie dorównywał lub nawet przewyższał inne wozy tego typu używane na świecie, jednak nawet gruntowne modernizacje tego czołgu nie pozwalały na skuteczną walkę z młodszymi konstrukcjami kilkadziesiąt lat później, co widać na przykładzie wojsk egipskich i irackich.

Bibliografia.

1. Dariusz Użycki, Tomasz Begier, Stanisław Sobala - “Współczesne gąsienicowe wozy bojowe”, LAMPART 1996.
2. http://en.wikipedia.org/wiki/T-54/55